Saya ingin bercerita tentang mazhab Malik. Dalam mazhab ini, terdapat satu perkara yang terkenal dan menjadi amalan, iaitu hujah yang dipegang oleh mazhab Malik, yang dikenali sebagai “amal ahli Madinah”. Kita perlu memahami bahawa Imam Malik hidup pada zaman yang berbeza dengan Madinah yang kita kenal hari ini. Beliau dilahirkan pada tahun 93 Hijrah dan meninggal dunia pada tahun 179 Hijrah. Imam Malik bin Anas menganggap bahawa apa-apa kesepakatan yang dilakukan oleh ahli Madinah adalah hujah yang sah, kerana di situlah tinggalnya Nabi Muhammad Sallallahu Alaihi Wasallam dan para sahabat radhiallahu anhum.

Oleh itu, sudah tentu apa yang diamalkan oleh penduduk Madinah adalah warisan langsung daripada Nabi dan para sahabat. Ini merupakan satu andaian umum. Walaupun ramai ulama lain kemudiannya membantah pandangan ini, mereka berpendapat bahawa tidak semua amalan Madinah boleh diterima secara mutlak. Terdapat aspek-aspek tertentu yang kita tidak pertikaikan, seperti tempat-tempat bersejarah dan amalan yang telah diwarisi. Ini adalah sesuatu yang tidak boleh disangkal, kerana amalan tersebut telah ditunjukkan oleh masyarakat Madinah.

Namun, apabila kita membincangkan isu ijtihad dalam fiqh, adalah penting untuk diingat bahawa orang Madinah juga melakukan ijtihad. Imam Malik berpegang kepada prinsip-prinsip tertentu, dan ada beberapa perkara yang dinyatakan berkaitan dengan amal ahli Madinah. Sebagai contoh, beliau memakruhkan puasa enam hari dalam bulan Syawal apabila mendapati bahawa hal ini tidak dilakukan oleh ulama-ulama Madinah pada waktu itu.

Imam Malik menolak beberapa hadis bukan kerana beliau meragui asal usulnya, tetapi lebih kepada syarat-syarat yang perlu dipenuhi. Sebagai contoh, beliau menyatakan bahawa hadis haruslah bersambung sanadnya dan dinukilkan daripada perawi yang adil, serta tidak terdapat kecacatan dalam riwayat tersebut. Hal ini merupakan satu bab yang besar dalam ilmu hadis. Jika terdapat percanggahan antara riwayat seorang perawi dan amalan majoriti, Imam Malik cenderung untuk menolak riwayat tersebut, walaupun perawi itu diakui sebagai siqah oleh imam lain.

Beliau berpendapat bahawa amalan majoriti di Madinah lebih tepat, kerana beliau mendengar dan belajar daripada sumber yang lebih langsung. Oleh itu, di Malaysia sekarang, kita melihat kebangkitan dalam mempelajari ilmu hadis, yang merupakan satu perkembangan yang sangat positif.