Dia tanya, tupai ini boleh makan ke tidak? Boleh makan ke tidak tupai? Kerana dia kata ada orang buat ubat. Buat ubat tak mesti boleh makan. Nak buat ubat tak mesti boleh makan. Macam orang buat ubat gatal, kan? Orang kata, tapi kalau tak jadi juga, orang garang esok nak takkan tak boleh minum dah hijau. Dah 2-4, ah boleh minum air hijau kot tak leh. Ah, lama saja kot tak.

Kemudian, ada orang buat sup. Neh, aa neh, aa pas tu boleh makan ke tak ni? Nak kata haram, makan buah je baik. Jawapannya, tak ada binatang lain nak makan. Eh, he he tunggu balik. Eh ya, siapa nak makan tupai hari tu deh?

Baik, apa yang disebut oleh ulama-ulama Fiqah dalam kitab-kitab Fiqah dan kitab-kitab fatwa, masalah tupai ini tidak berlaku ijmak ulama pada halal dan haramnya. Ia berlaku khilaf di kalangan ulama. Ada kalangan ulama yang mengatakan harus kerana tidak ada dalil pada mengharamkannya. Ada ulama yang mengatakan haram.

Yang masyhur dalam mazhab Syafie, tupai yang makan buah itu harus dimakan. Tupai yang bertaring tidak boleh dimakan. Aa jenis makan anak burung, tak boleh makan. Aa jenis makan karung je, ada juga yang makan karung, makan jenis makan kotor, aa makan anak biawak, makan anak hulu, ada aa jenis tupai taring.

Tupai yang jenis makan buah, gigi dia susun molek macam gigi kikil molek je, ha ha tu boleh makan. Katanya, setengah ulama ke pendapat yang masyhur dalam mazhab Syafie neh. Jadi, ada berlaku khilaf juga dalam mazhab Syafie, nak. Jadi, orang nak makan, takliklah pendapat tu, iaitu tupai sebahagian tupai.

Tapi kalau kita nak cermat dosa, makanlah supaya keluar daripada khilaf, nah. Ha, tapi dah pada ada pendapat yang mengatakan boleh makan. Nak makan juga, dah gi lah. Cuma, janganlah di surau ni.